کد مطلب:152391 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179
خونین شدن خاک قبر امام حسین در روز عاشورا
ثقه ی عادل، مرحوم مغفور، ملا عبدالحسین خوانساری رحمة الله علیه این قضیه را نقل فرمود:
در زمانی كه مرحوم آقا سید مهدی پسر آقا سید علی - صاحب شرح كبیر - مریض شده بود، برای استشفا، شیخ محمد حسین صاحب فصول و حاج ملا جعفر استرآبادی را كه هر دو از فحول و علمای عدول بودند، فرستادند كه غسل كنند و با لباس احرام، داخل سرداب قبر مطهر حضرت ابی عبدالله علیه السلام شوند و از تربت قبر مطهر با آداب وارده بردارند و برای مرحوم سید بیاورند و هر دو شهادت دهند كه آن تربت از قبر مطهر امام حسین علیه السلام است و جناب سید مقداری از آن تربت تناول نماید.
آن دو بزرگوار حسب الامر رفتند و از خاك قبر مطهر برداشتند و بالا آمدند. سپس قدری از آن خاك مطهر را به بعضی از حضار و اخیار عطا كردند كه از جمله ی ایشان شخصی از معتبرین بود. من آن شخص را در مرض موت عیادت كردم و باقی مانده ی آن تربت را از ترس اینكه بعد از او به دست نااهل افتد، به من عطا كرد.
من آن بسته را آوردم و در میان كفن والده گذاشتم. اتفاقا روز عاشورا نظرم به ساروق آن كفن افتاد و رطوبتی در آن احساس كرم! چون آن را برداشتم و گشودم،
دیدم كیسه ی تربت كه در جوف كفن بوده است، مانند شكری كه رطوبت ببیند حالت نمناكی در آن عارض شده و رنگ آن مانند خون تیره گشته و مانند خونابه شده است اثر آن رطوبت از درون كیسه به ظاهر آن و از آن به كفن و ساروق رسیده بود، با آنكه رطوبت و آبی در آن جا نبود!
پس آن را در محل خود گذاشتم. سپس در روز یازدهم، ساروق را آوردم و گشودم و آن تربت را به حالت اول خشك و سفید دیدم، اگر چه آن رنگ زردی در كفن و ساروق كماكان باقیمانده بود و دیگر بعد از آن در سایر ایام عاشورا كه آن را مشاهده می كردم، همینطور آن را متغیر به رنگ خون دیده ام و دانستم كه خاك قبر مطهر در هر جا باشد، در روز عاشورا شبیه به خون می شود. [1] .
در زمانی كه مرحوم آقا سید مهدی پسر آقا سید علی - صاحب شرح كبیر - مریض شده بود، برای استشفا، شیخ محمد حسین صاحب فصول و حاج ملا جعفر استرآبادی را كه هر دو از فحول و علمای عدول بودند، فرستادند كه غسل كنند و با لباس احرام، داخل سرداب قبر مطهر حضرت ابی عبدالله علیه السلام شوند و از تربت قبر مطهر با آداب وارده بردارند و برای مرحوم سید بیاورند و هر دو شهادت دهند كه آن تربت از قبر مطهر امام حسین علیه السلام است و جناب سید مقداری از آن تربت تناول نماید.
آن دو بزرگوار حسب الامر رفتند و از خاك قبر مطهر برداشتند و بالا آمدند. سپس قدری از آن خاك مطهر را به بعضی از حضار و اخیار عطا كردند كه از جمله ی ایشان شخصی از معتبرین بود. من آن شخص را در مرض موت عیادت كردم و باقی مانده ی آن تربت را از ترس اینكه بعد از او به دست نااهل افتد، به من عطا كرد.
من آن بسته را آوردم و در میان كفن والده گذاشتم. اتفاقا روز عاشورا نظرم به ساروق آن كفن افتاد و رطوبتی در آن احساس كرم! چون آن را برداشتم و گشودم،
دیدم كیسه ی تربت كه در جوف كفن بوده است، مانند شكری كه رطوبت ببیند حالت نمناكی در آن عارض شده و رنگ آن مانند خون تیره گشته و مانند خونابه شده است اثر آن رطوبت از درون كیسه به ظاهر آن و از آن به كفن و ساروق رسیده بود، با آنكه رطوبت و آبی در آن جا نبود!
پس آن را در محل خود گذاشتم. سپس در روز یازدهم، ساروق را آوردم و گشودم و آن تربت را به حالت اول خشك و سفید دیدم، اگر چه آن رنگ زردی در كفن و ساروق كماكان باقیمانده بود و دیگر بعد از آن در سایر ایام عاشورا كه آن را مشاهده می كردم، همینطور آن را متغیر به رنگ خون دیده ام و دانستم كه خاك قبر مطهر در هر جا باشد، در روز عاشورا شبیه به خون می شود. [1] .
[1] داستانهاي شگفت ص 183 - كرامات الحسينيه ج 1، ص 65 - راحة الروح ص 93.